Van Tulamben naar Sanur

Aaaah,... eindelijk een goed internetcafe! Dus deze keer staan echt alle foto's er op. Vorige keer lukte het me namelijk maar 2 foto's te uploaden. Dus de laatste 3 verhalen hebben verse foto's mensen,.. dan weten jullie dat. Na lovina ben ik terrecht gekomen in Tulamben. De kamer is zo mooi dat ik twee nachtjes boek. Zo'n 30 meter uit de kust ligt hier het Duitse oorlogsschip Liberte uit W.O.2. Dat is snorkelend te doen dus dat is mijn plan. Het schip ligt op z'n zij en snorkelend kun je de bodem niet zien, maar dat geeft niet. Ik denk de boeg te zien, maar helemaal zeker weet ik het niet. Wat ik wel duidelijk herken zijn een paar flinke bolders. Er zwemt behoorlijk wat vis rond bij het schip en ik beland in een enorme school vis, naar ik aanneem tonijn, maar ook dat kon niemand bevestigen. De vissen zijn enorm, zo'n 50 a 60 centimeter en ze zwemmen voor me, achter me, naast me en onder me. Ze springen nog net niet over me heen, was wel even spannend, maar ook mooi. Na een tijdje merk ik dat ik weer misselijk begin te worden. Ik hoop maar dat het door m'n net geconsumeerde eten komt, want nog een gevalletje van zeeziekte kan ik niet aan. Dan begin je nog te denken dat het een blijvend iets zal zijn. Laten we hopen van niet! Aan wal komt er een man bij me zitten die vraagt of hij alsjeblieft met me kan kletsen, want het is leraar Engels en wil z'n uitspraak en grammatica bijschroeven. Ja hoor! Ik ga toch nergens naar toe. Gezellig. Anderhalf uur later volgt hij me naar het hotel, want hij wil me de volgende dag weer komen opzoeken. Ik heb hem niet meer gezien maar ik moest dan ook geld pinnen in het naastgelgen Amlapura (Nou ja... moest er toch dik een uur voor scooteren) Ergens anders zijn geen ATM's en ik had niet genoeg geld meer bij me om het hotel te betalen. Onderweg kom ik langs Tirrta Ganga. Een rijstveldplantage die aanbevolen is voor de Unesco wereld ranglijst en het is ook werkelijk prachtig! ik moet zeggen dat het toch wel steeds mooier wordt naarmate je meer oostelijk gaat. Ik had beter het hele westerlijk deel moeten schrappen, maar ja... als je alles al van te voren weet. Er zijn bijvoorbeeld geen mooie toeristenroutes, alles gaat via hoofdwegen, behalve door het oostelijk binnenland misschien dan, maar op Tirrta Ganga na heb ik daar helaas geen tijd voor. Op dag 2 in m'n hotel checkt er een meisje in. Zij is ook alleen, wat erg zeldzaam is hier, en we gaan samen uit eten. Ze komt net uit Korea, want ze heeft daar 18 maanden Engels gedoceerd. Van origine komt ze uit een klein plaatsje vlakbij Chicago, waar ze na haar Bali vakantie naar terug gaat. We spreken af de volgende ochtend bij het wrak te gaan snorkelen, maar als ik op de absurd vroege 8:30 uur uit m'n bed rol is ze al pleitte. Nou ja zeg! Die is niet goed snik. Dan toch niet , hoef ik iig niet nat en gezouten op m'n scooter te zitten. Dus na het ontbijt peer ik 'm ook. De weg die ik vandaag neem zit vol diepe kuilen en een deel "snelweg" waar ze wegwerkzaamheden dus het wil niet echt opschieten. En veilig is anders, zo goed en zo kwaad als het ging proberen de gaten te ontwijken. Maar eentje ontsnapte aan m'n aandacht dus die ramde ik. hup backpack half van m'n brommert en m'n camera midden op de snel(langzaam)weg. Gelukkig nog net op tijd terug gerend om hem voor een allesverpulverende vrachtwagen weg te grissen. Pfoeii dat liep gelukkig weer goed af. Ik ben blij, opgelucht en zwart als ik eindelijk een bordje Sanur zie. Ik check in in een lieftallig pension. Basic maar schoon en vertrek te voet om Sanur te ontdekken. Het is voornamelijk een lange kuststrip met tientallen hotels en terrasjes. De lonely planet lult ook maar wat, want het zand is geel. Meer de hobo's komen hier, het eten is ook duurder en de zee is afgeschermd door een rif en overal waterplanten. Nee.... als je van cultuur, groen en vriendelijke mensen houd, moet je op Bali zijn, maar voor een idylische strandvakantie kun je beter je heil ergens anders zoeken. Voornamelijk zwart vulkanisch zand of een simpel hollands kleurtje zul je het mee moeten doen ben ik bang. Maar het stikt er van de locals op het strand en van die schattige kleine bruine kindertjes, dus genoeg om naar te kijken. Ook heb ik op het moment een positief karma, want gisteravond ging ik naar de pin en er zat nog een pas in van de vorige pinner. Er stond op het scherm... Would you like to do another transaction? uhmmm... gratis geld zei het duiveltje, maar het engeltje in me was sterker dus ben ik die gozer achterna gerend en hem weer verenigd met z'n pinpas. Nou misschien ga ik dat witte palmbomenstrand toch nog vinden hahaha... Vandaag begeef ik me naar de Bukit Peninsula en dan is het Bali-avontuur alweer afgelopen.