Meer dol-dwaze avonturen

10 Mei, na onze sprong nemen we de Greyhound naar Cairns, een aangename stad met een ongedwongen sfeer. Het voelt hier tropischer aan, de luchtvochtigheid is hoger en het is hier rond de 27 graden. Geen wolkenkrabbers, alleen laagbouw. Wat het volgens ons alleen maar leuker maakt. Cairns ligt aan zee en heeft een gezellig centrum en boulevard. We komen hier tegen de avond aan en eten wat in ons hostel. Lucie gaat de stad in om te eten met haar nieuwe liefde Adam. Wij gaan lekker op tijd naar bed, want we zijn het best wel zat. De adrenaline is inmiddels uit ons bloed en het is een lange dag geweest.

De volgende dag begeven we ons naar het centrum, want Kitty heeft een nieuwe backpack nodig. Het stalen frame is uit de stof gescheurd en een metalen pijp in je achterste is niet zo fijn. De goedkoopste was 150 dollar :-S maar het is een handige met een rits om de hele tas, dus makkelijk om al je zooi netjes en geordent op kleur en soort in te delen. En voldoet dus aan de eisen van onze controlfreak. Gelijk een nieuwe zaklamp erbij, want de xenoslamp is in 1000 stukjes gevallen. Made in China... S'avonds gezusterlijk een paar biertjes in de pub gedaan (Lucie is met Adam) en met wat inboorlingen zitten kletsen. Volgens hen moet er genoeg werk in de buurt zijn en ons plan is om overmorgen werk te gaan zoeken. Het duurt immers nog wel even voordat we naar Nieuw Zeeland vertrekken.

Toen we onze skydive boekten hebben we een pakket geboekt inclusief raften dus dat hebben we als plan voor de dag erna. Om 14.00 uur worden we opgepikt bij ons hostel en het is een ritje van ongeveer 45 minuten naar de Barron rivier. We worden in de veiligheidshelmen en anti-verdrinkvesten gehesen en mogen plaatsnemen in de rubber raftboot. Onze Ben Affleck instructeur geeft ons wat veiligheidsprocedures en leert ons wat krachttermen uit de rafting industrie. Nadat we alles zijn doorgelopen kunnen we van start. Het water is helaas niet heel erg wild, maar hier en daar zijn wat leuke versnellinkjes die je hartje een slag sneller laat kloppen. We doen het parcour ook een stukje zwemmend, wat eigenlijk nog leuker is dan in de boot. Al met al was het niet zo spannend, maar wel weer een dag met lachen gieren brullen... en dat is het belangrijkste.

Ons banenplan is op niets uitgelopen, er is weinig in en om Cairns, zelfs fruitplukken ligt op z'n gat. We vallen net buiten het seizoen. Dat is balen zeg! In de avond doen we mee aan een quiz in ons hostel. De prijs is een tegoed bon voor de bar t.w.v. 75 dollar... jeej! Verschillende thema's passeren de revue en we doen het niet slecht. Ook hebben we een kaart van Amerika en moeten we verschillende staten benoemen. We komen niet verder dan New york, Washinton, California en Florida. Dus Paula snel een schets gemaakt van Amerika, met circeltjes aangegeven waar de gevraagde staten moeten liggen en met uiterste gluiperigheid vertrekt zij van het toneel. Een paar minuten later heeft ons team alle staten ingevuld, lang leve www.google.maps.com ;-) Wat zijn wij slecht he! Anyway, zelfs met onze valsspelerij hebben we nog niet kunnen winnen :-( Na de quiz is het bedtijd, want we moeten redelijk vroeg uit de veren.

We hebben voor 2 dagen een auto gehuurd en we gaan naar Cape Tribulation. Dit is ongeveer 3 uur ten noorden van Cairns. We hebben ook een nieuw reisgenootje Rhea (spreek uit als Ria), ze gaat met ons mee naar Cape Trib. Onderweg stoppen we in Port Douglas. Een yuppendorpje, maar het is mooi en ligt aan zee (wat niet hier). We bezichtigen St.Mary's kerk(je) waar het altaar voor een groot raam staat met uitzicht op de baai. Als je hier wilt trouwen kun je er 2 jaar op wachten, want dat is de wachtlijst. Nodig niet te veel mensen uit, tenzij je ook buiten een groot scherm plaatst.

We rijden verder naar Mossman Gorge, een prachtige rivier met grote keien en water zo helder alsof het uit de kraan komt. Hier lekker gezwommen (zie foto's) De borden waarschuwen je dat klimmen op de keien gevaarlijk is en dat er in het verleden mensen dodelijk gewond zijn geraakt, dus doen wij het toch, maar wel op een verantwoordelijke manier ;-) In dit deel van Australie komen krokodillen voor, maar blijkbaar niet in deze stroompjes gelukkig. Tegen de namiddag komen we aan in Cape Trib. We moeten met de ferry de Daintree rivier over om er te komen en rijden gelijk door naar ons hostel, want we kunnen toch niets meer doen voordat het donker wordt (18.00 uur). Het YHA hostel blijkt midden in het oerwoud te staan. De "kamers" zijn grote tenten met 4 stapelbedden en een 2persoonsbed, een veranda met tafel en stoelen en een eigen badkamer. We hebben de tent voor ons zelf, wat een luxe! Bovendien zitten we midden in het regenwoud en grote delen van het tentzeil bestaat uit muggengaas en je kunt dus alles horen en zien. We hebben deze nacht dan ook heerlijk geslapen met alleen de geluiden van uit de jungle. Jammer dat we hier maar 1 nachtje blijven :-(

De volgende ochtend gaat de wekker om 6.30 uur, want we willen niets missen van Cape Trib. Om te beginnen doen we een wandeling van 1,5 uur door de jungle achter ons hostel. Lekker lekgestoken door de muggen (ondanks 3 liter spray) komen we weer bij onze basis aan. Onderweg niet al te veel wildlife gespot, behalve dan een soort grote muis, naam onbekend, die we niet op de foto konden zetten omdat hij te snel was... floeperd!

Volgende stop is Hutchinson Creek waar een slingertouw moet zijn. Helaas is het waterpeil te laag en kunnen we niet swingen. Gelukkig is ook dit beekje weer prachtig en nemen we toch snel een duik, zonder touw weliswaar. Cape Trib bestaat eigenlijk maar uit 1 weg door het regenwoud, met aftakkingen naar de must see en must do's. We stoppen om de Daintree river Criuse te doen. Een kleine boot brengt ons een stukje de rivier op en de mangroves in om krokodillen te spotten. We zien er maar liefst 2. 25 dollar betalen we voor een rottig uurtje. Het was het geld niet waard vonden we, maar je kunt niet alles van te voren weten. Na ons fluttige cruise-je hebben we wel een beetje trek en stoppen we voor lunch, die overigens goed smaakt. Bij het restaurant Masons is ook een beek met een zwemgedeelte... en dit keer wel een touw dat dienst heeft. We maken van de gelegenheid gebruik om eens lekker te plonsen (alweer!) Van deze prachtige oase's krijgen we maar geen genoeg. En zeg nou zelf, de foto's spreken voor zich.

We bezoeken nog het "bathouse", we waren in de veronderstelling dat het een opvangtehuis voor vleermuizen was, maar ze hadden alleen Sammie (wat een schatje he!) die we een stukje appel mochten voeren. Verder hadden ze een nieuw bos gepland dus gewapend met een kaart van alle boomsoorten werden we het bos in gestuurd (Gaan jullie maar eens fijn kijken of je wat boomsoorten herkend) Ja dat was errug leuk :-S Last but not least stranden we op het Cape Tribulation strand, wat ook weer wat mooie plaatjes opleverde. Lekker tukkie gedaan (hier kunnen crocs voorkomen, ach we leven (slapen) graag op het randje), voordat we ons weer naar Cairns begeven.

Eenmaal in Cairns doen we niet al te veel... beetje uitgaan, luieren, zonnen... Voor maandag 17 mei plannen we een boottour naar het Great Barrier Reef. Onze laatste kans om er nog eens naar toe te gaan. Paula gaat na Nieuw Zeeland naar huis en Kitty zal in dit gedeelte niet meer terug komen. Dus we pakken onze kans. Gezellig met z'n viertjes, want Rhea is er ook weer bij. Het is een flinke Catamaran en we leggen ons zelf neer tussen de puntjes van de boot op de trampolines. Het is ongeveer 2 uur varen naar het zandeilandje Michealmass Island, waar Kitty een duik zal doen en de andere meiden gaan snorkelen. De onderwaterwereld is hier NOG mooier, NOG helderder, NOG kleurrijker dan op de Whitsundays. Het is maar goed dat we niet de andere kant op reizen, want dan hadden we teleurstelling na teleurstelling moeten incasseren. We zien hier schildpadden!!!, zwarttiprifhaaien, bergen andere vis en prachtig onbeschadigd koraal. Weer een ervaring om nooit te vergeten. Moe maar voldaan zeilen we terug naar het vaste land, waar Rhea de volgende dag zal vertrekken naar Brisbane, Lucie naar Bali voor 2 weken en wij gaan vervroegd naar Nieuw Zeeland (19 mei). We zijn ook weer lid van WWOOF Nieuw Zeeland en kunnen hopelijk op deze manier goedkoop het land door hobbelen.