The f*cking Leconfield adventure :-)

11 dgn, jij en je paard. T is geen vakantieparadijs, werken zul je..
Voordat we naar de Farm gingen werden we eerst door cowboy Billy (Hilton) bij de supermarkt gedropped om inkopen te doen voor de komende 11 dgn. Snacks en drank inslaan, want het is een uur rijden naar de “stad”. Kit en ik kratje bier en 2 pakken wijn a 3ltr een stuk, hadden wel verwacht dat dat genoeg zou zijn.
Leconfield is een erg mooie farm, midden tussen de bergen in een mooi dalletje. Ze hebben 4000 hectare, 36 paarden en ontelbaar veel koeien, 3 hondjes, aantal schapen en personeel (word later toegelicht). Hilton is de cowyboy op deze farm en Susi is z’n sidekick en tevens zijn schatje. Hij midden 40 verweerd en uitgerookt, zij begin 20, Duits. Heeft deze cursus 14 mnd geleden gedaan en is niet meer vertrokken.
Brian is de eigenaar hier, je kunt hem vergelijken met de horsewisperer. Hij is 86 jaar en rijdt nog steeds paard en bepaald nog steeds alles wat er gebeurd hier. Ook met ons als studentjes. Zijn zoon en dochter hebben aangrenzend aan zijn “landgoed” eigen land en zoonlief runt de 5 daagse Leconfield cowboy cursus.
We slapen in Pinky’s, de plek waar het allemaal gebeurd. We hebben er erg leuke groep en zijn met 9 man. 2 dames uit de UK, nog 2 NL jongens, 2 Nooren, 1 Duitse en onze persoontjes. De eerste dag doen ze het rustig aan met wat lasso werpen en whip cracking. De mannen natuurlijk uitsloven met de zweep en onder de rode striemen. Ontbijt is elke ochtend om 7.30 helaas, we wisten al meteen dat dit geen vakantie zou worden :-s..
Dan krijgen we onze paardjes, kitty op Spot (een heel groot wit paard met zwarte stippen) Paula op Lucile (een zwart groot paard en een beetje sloom). We leren hoe we moeten zadelen etc. en de tweede dag doen we een kort ritje. Ging best soepel, behalve dan dat Lucile off-road wilde en Paula zat te stressen hoe ze dr paardje weer terug in het gareel kon krijgen, ging gelukkig goed. Kitty werd halverwege de Jilleroo-school nog van paard verwisseld, omdat spot geen vriendjes heeft en was gebeten door een ander paard. Resusltaat: Paard had een zere rug en kon dus niet meer bereden worden. Jammer, want het was een schatje. Maar ze kreeg Ned er voor in de plaats, hij lijkt op een grote ezel en ziet er sjagrijnig uit, maar in werkelijkheid was het echt een schat.
Gelijk de volgende dag werden we al in het diepe gegooid. We gingen uit Mustering!!! Stuk of 150 koetjes naar een ander weitje begeleiden en een aantal daarvan werden dan verkocht. De weitjes hier zijn heel groot en onoverzichtelijk want overal hebben ze bergen :-s. Die zouden we na de 4e Muster gaan vervloeken, die f*cking mountains. We love holland. De eerste muster ging uiteindelijk best goed, alle koetjes bleven in het gareel en ze werden soepeltjes het andere weitje in gestuurd, dat zou de volgende dag wel anders zijn :-s. Moesten we door een dalletje, de koeien moesten door het dal, de rijders aan beide zijden en achteraan het scream team (die dus veel herrie moesten maken). Maja, een stel onervaren rijders bij elkaar, paardjes die niet wilde luisteren. Alle koeien gingen alle kanten op en we werden constant beschreeuwd door Cowboy Hilton dat we het niet goed deden, f*cker. Uiteindelijk natuurlijk wel alle koeien op de plaats van bestemming gekregen, want wij kennen geen falen. Fencing was ook 1 van de leuke taken die we hebben gedaan. Een diep gat graven van bijna 1 meter diep, lekker hakken door droge, keiharde aarde met leuke rotsen en flinke keien. Echt genieten.
Dikke boomstammen werden daar in geplaatst. Palen van een meter of 4 versjouwen, dat werden de railings. Lekker onze ruggetjes vern**kt en nageltjes gebroken. Gelukkig hoefden we dit maar 1 keer te doen, om het andere hek hebben we ons niet zo druk gemaakt (zie foto’s). De zaterdag hadden we vrij en dat hadden we ook wel nodig, we waren KAPOT. En we moesten vooral meer bier hebben dus zijn de de stad ingegaan. Elke dag na ons harde werk gingen er wel een paar van die goudgele rakkers in. Ook gigantische kampvuren gehad (bonfires). Een van de Dutchies, Erwin, speelt ook wat gitaar die hij ook mee had genomen. Dus lekker bij het vuur zitten met een muziekje erbij, een echt Australisch gevoel. We hebben zelf ook nog 1 kampvuur gemaakt, dat was toch wel de allermooiste. Ookal moesten we er bij in de buurt blijven vanwege instortings-, en brandgevaar. Daar bedoel ik mee brand buiten de aangegeven cirkel. En we willen geen bushfire beginnen, het is hier erg droog op het moment.
Oke, het personeel bestaat uit jonge meiden die zelf ook de cursus hebben gedaan en die zijn blijven plakken. De ergste zijn rond de 19 en de rest gedraagt zich ernaar. Ze hangen rond in onze Pinky’s, maken heel veel herrie, worden te dronken, flirten met de jongens en elke avond een ander. Ze houden ons uit onze slaap en storen ons eigenlijk met hun aanwezigheid (oh ja, en in elke zin komt minimaal 3 x het woord f*ck voor, vandaar de passelijke titel).Dit heeft ervoor gezorgd dat de cursus toch minder plezierig was. Gelukkig hadden we een geweldige groep en dat heeft heel veel goed gemaakt.

De laatste dag hebben we spelletjes gedaan met onze paardjes. Er werden twee team leiders gekozen (de dutchies Erwin en Dylan) die de teams moesten samenstellen. Aangezien Paula met alles achteraan hobbelde op haar slome paardje, werd ze als laastste gekozen. Maar wat die f*ckers niet wisten is dat haar paardje de spelletjes fantastisch vond en ze was de beste van de dag :) al zegt ze zelf. Haar team had dus ook gewonnen. Het laatste spel was nog het leukst. Deze was door Kitty verzonnen. Paarden-tikkertje... we vielen zowat van’t zadel door de slappe lach, want het was nog niet zo gemakkelijk. Helaas won het liefje van cowboy billy-Hilton :-s. De team leider van het verliezende team, Dylan, moest opdrachten vervullen die wij hem gaven, dus werd in bikini en jurk gehesen en in de make-up gezet. Was ook errug grappig! Erwin was zo sportief hetzelfde te ondergaan op voorwaarde dat Dylan dan in de rivier moest zwemmen (bloedzuigers ieuww) en zo geschiedde. Uiteindelijk eindigde ze er allebei in en nog vrijwillig ook. Was een heel geslaagd laatste avondje. Gedanst rond het kampvuur, meegezongen met de muziek en heel erg gelachen. We hebben besloten om een aantal van hen op te zoeken in Surfers Paradise, wat dus onze volgende bestemming wordt.
Hopelijk hebben jullie weer genoten van dit verhaal en de foto’s. Vanuit Australie dikke kussen en groetjes aan iedereen!!!