Gecertificeerd stoer

Mission Beach, 2 uurtjes verwijderd van Cairns. Om 16.00 komen we aan in ons hostel en omdat het vandaag zaterdag is, hebben we een gratis bbq. Nou dat gratis was wel te merken ook, niet te vreten. Maja als het gratis is, staan wij in de rij :-).
De volgende dag staan we op 13.00 uur pick up, want jaja, wij gaan skydiven,AAAAAAAAAaahhh.. Het weer zit helaas alleen niet zo mee en zo wordt onze duik uitgesteld tot de volgende ochtend vroeg. Dat betekend dat we vanavond niet te veel kunnen drinken, maja, dat vinden onze levertjes wel even prettig.

D-Day. Helaas niet helemaal fris en fruitig want een paar vervelende backpackers zaten de hele nacht onder ons raam te krijsen. Beetje jammer. 7.30 worden we opgehaald, wederom een formuliertje invullen dat we bewust zijn van alle gevaren. Helaas zit wederom het weer niet mee. Onze Greyhound bus die om 11 uur zou vertrekken hebben we verplaatst naar half 4, want onze sprong nu uitstellen willen we niet. We hangen wat onrustig rond totdat we een go krijgen en we ons in onze harnasjes kunnen hijsen. GO!!!! AAAAHHHHH, SPPPPPANNEND...
Rond half 12 springen we in het mini vliegtuigje. 7 springers + instructeurs en 2 camera mannen.Een aardige lading dus. 3 meiden springen op 9000 voet (watjes!!!) en wij bikkels gaan tot 14.000 voet voordat we ons naar beneden storten. Onze aardige instructeurs vertellen ons gaandeweg hoe hoog we zitten en wanneer hij aangeeft dat we op 4000 voet zitten, kunnen we dus niet geloven dat we nog 10.000 voet te gaan hebben. Jeetje wat een hoogte. Wanneer de drie meiden eruit springen gaat het luikje open en vult de cabine zich met ijzige koude lucht. Al klappertandent kijkt Paula toe hoe de drie meiden zich uit het vliegtuig werpen. Ja daar worden we wel een beetje zenuwachtig van,want wij zijn nog maar net over de helft. Onze Paula mag zich straks als eerste bewijzen, daarna Lucie, een onbekende gozer en last but not least, Kitty.
We zitten als kuikentjes voor de slacht achter elkaar op de bank, roepen kreten als: ik hou van je" e.d. want ja, je weet nooit of je het er wel levend vanaf gaat brengen. 12.000 voet,... het komt nu wel heel erg dichtbij,.... 13.000 voet,... Oneee aaaah,... 14.000 voet,.. shit shit, this is happening!!!! Luikje open en neem die sprong in het diepe, of moeten we zeggen, uit de hoogte??? Paula's gezicht sprak boekdelen, terwijl haar instructeur zich langzaam schuivend naar het open luik bevind. We kijken elkaar nog 1x aan en floep.... weg is zussie. In een tijdspanne van ong 1 min is iedereen uit het vliegtuig en mag kitty een poging wagen. Shit, wat moest ik ook alweer doen met die handen? Voeten en.. en..en.. WIEEEHOEEE... off they are. En wauw!!! Wat is dat mega-ge-wel-dig bruut, fantastisch, ongelovelijk, niet te verwoorden gaaf zeg!!!! Na een duikelingetje uit het vliegtuig wordt je op je schouder getikt en mag je je armen sprijden (oja,.. dat was het) Als een vogeltje zo vrij.. nou ja.. je stort naar beneden als een baksteen, maar voor 60 seconden naar beneden vallen is toch wel het allerspannendste wat wij ooit in ons leventje hebben gedaan. We kunnen nu letterlijk zeggen dat we een gat in de lucht hebben gesprongen. En.. daarbij hebben we ook een wolkje geperforeerd, hoe geweldig is dat!!! Na 60 seconden vrije val opende de sjuut en laat de instucteur het e.e.a. van de omgeving zien.
Kitty had de beste plaats, want die kon Paula en Lucie naar beneden zien dwarrelen. Zweven in de parachute was ook onbeschrijvelijk mooi, zo rustgevend (op het knellende harnas in je kruis na dan) we landen op het strand (Mission Beach) en eenmaal beneden vliegen we onze instructeurs om de nek, want ja... ze hebben ons toch weer met een zachte landing aan de grond gekregen. Fan-tas-tisch echt waar, we kunnen het iedereen aanraden!
Nadat we ons ervan verzekerd hebben dat iedereen nog leeft, (elkaar een dikke hug gegeven, we zijn zo uitgelaten) begeven we ons naar de shuttlebus die ons weer naar het hostel brengt. Dit was een ervaring om nooit te vergeten, wellicht doen we het nog eens dunnetjes over.
Helaas hebben we van al dit gebeuren geen foto's, want die kosten 99$ of 150$ foor een dvdtje. Dat is ons net even te duur. Het geeft niet, dit is voor altijd in ons geheugen gegrift.