Bye bye turtles

Vrijdag (19 feb) op weg naar Port Vila werden de vrijwilligers gedropt bij de Cascades Waterfalls. Kun je ook heerlijk zwemmen..
T is een aardige klim naar boven, maar zeker wel de moeite waard, lekker in zoet koud water gezwommen, koud is ook wel eens een verademing, had al 3 weken geen kippenvel gehad :-). Wat ze daar ook hadden waren douches :-D dat was helemaal super. Dat hadden we ontdekt in de Lonely Planet, dus ik had lekker mn shampootjes meegenomen, scheerhark :-) ik was van plan even uitgebreid te gaan douchen daar,hihi. Dat de douches buiten waren en dat er geen douchegordijn hing, hield mij niet tegen :-) ookal was het alleen koud water, heb er erg van genoten, dat ga je toch wel erg missen, een lekkere douche.

De volgende zaterdag weer met de boot om Moso Island wezen varen, was zo goed bevallen de vorige keer dat we het nog een keer willen doen,maar dan de andere kant op, ziet het er toch een beetje anders uit! We hadden de dag daarvoor lekkere hamburgers gehaald die we weer gaan bbq-en. De eerste stop was Tranquility, toeristen komen hier om te snorkelen of duiken, maar ze hebben ook schildpadden hier. Elk jaar nemen ze uit een aantal nesten een stuk of 50 baby schildpadjes die ze hier een jaar verzorgen zodat ze al wat groter zijn als ze worden vrijgelaten in de zee en daardoor minder natuurlijke vijanden hebben. Ik vond dit wel een heel goed project, maar Kalo vertelde dat deze schildpadden niet meer kans hebben op overleven omdat ze niet weten hoe ze zelf hun eten moeten vangen. Ze zwemmen een jaar rond in een soort badkuip en worden gevoerd, en als ze dan los worden gelaten weten ze niet hoe ze eigen eten moeten zoeken. Het project liep ook nog niet lang genoeg om te kunnen bepalen of het ook werkte. De schildpadden werden wel gemerkt, maar nog te jong om te nesten, dus niemand heeft ze daarna ook nog verder gezien. Schildpadden rond hun 30e jaar worden ze pas vruchtbaar en gaan ze eieren leggen. Vandaar uit naar Lelepa Cave geweest op Lelepa Island, maar omdat wij met eigen vervoer waren en er geen andere toeristen waren waren ook de kaarsen niet aangestoken die ons de weg moest leiden naar de mooie grot, dus meer dan de ingang hebben we niet gezien, haha, weer zo'n eiland ding :-).
Ondertussen zat ik op t achterschip met een vislijntje proberen vissen te vangen, en nog gelukt ook, een mooie Travali?? Die we later lekker op de bbq hadden :-) was weer heerlijk.
Weer een paar stukjes heel mooi gesnorkeld, kan er niet over uit, t is moeilijk te beschrijven hoe mooi het snorkelen hier is, het water is net zo helder als kraanwater.. Met de boot aan de andere kant van het eiland gekomen stond er opeens een flink briesje wind, flinke golven dus, was in mn element :-).. Ondertussen nog steeds aan het vissen en na de 4e keer vis binnenhalen wilde dus de motor niet meer starten, Uh, ik zei nog een half uur daarvoor, Mercury, goede motoren (alsof ik er verstand van had) hij vroeg ook, can you fix this? Omdat ik natuurlijk op had lopen scheppen met al mijn boot verhalen en ervaringen.. Maar verder dan een boogie verwisselen of in het brandstof pompje knijpen gaat mijn expertiese toch niet.. Ondertussen grepen de anderhalve meter golven ons van de zijkant, ons sleurde naar ondiep water en scherp koraal.. dit ging niet de goede kant op.. met gevaar voor eigen leven in het water gesprongen en de boot proberen af te houden van het scherpe koraal en de ondergang (ok, overdrijf miss een beetje) al die andere vrijwilligers waren in hun broek aan het poepen en bleven mooi zitten waar ze zaten (watjes!!!) Gelukkig na verwoede pogingen kreeg onze Kalo de motor weer gefixed, de boot naar dieper water geduwd en we waren weer op weg, helemaal veilig aangekomen weer in Tasiriki Village. Was me een dagje wel.

's avonds voor het eten naar de Kava bar geweest. Kava is de lokale drank die ze hier overal drinken, het word geadviseerd op de nuchtere maag te drinken en vooral rustig aan te doen. Het is eigenlijk gewoon gemalen (boom) wortel gemixt met water. Maar het ziet er uit als modder, het het smaakt ook als modder. Kava is meer een drug dan alcohol, het verdoofd je lichaam en je wordt er zweverig en happy van.. Maar een klein schaaltje om te proberen krijg je alleen een beetje een verdoofd gevoel in je mond, verder geen andere bijwerkingen. Ik nam een klein schaaltje, je moet je neus dicht houden en het in 1 keer downen, heel ranzig. Lianne en ik deden het best goed, ik kreeg nog complimentje van Kalo dat ik het goed kan drinken (uh ja, :-), is dat positief of negatief) anyways, de Scotties hadden het er moeilijker mee, die gingen bijna nekken, zijn wij in NL denk toch wat meer gewend :-) was best trots op ons.
T schijnt ook als je meer schalen Kava drinkt dat je ook gaat kotsen, maar daarna nemen ze gewoon weer een nieuwe, nou, lekker lokaal drankje.. not
Maar ik ben weer een ervaring rijker, je kunt het eigenlijk vergelijken met het drinken van modderwater en het effect was hetzelfde als dat je een trachitol neemt, een keeltabletje, gewoon een beetje verdoofd..Nog even weggespoeld met een biertje, dat smaakte toch beter.

Zondag had ik ingecalculeerd als een rustdag, hebben een andere kerk bezocht, en heb er nog steeds een piep van in mn oor. Het is een klein zaaltje met een stuk op 7 rijen stoelen, 30 man op zn hoogst in de kerk, de preekstoel staat vooraan de eerste rij stoelen, maar alsnog hebben ze een subwoover, versterker, micrfoons en nog meer onzin nodig. En dan schreeuwen ze er ook nog bij, hihi. T was weer hoogst merkwaardig, alsof ze de almachtige daar hoog zelf wilden bereiken met hun stemgeluid. Maar we werden weer heel beleefd welkom geheten en ze waren vereerd dat wij hun kerk kwamen bezoeken. T werd verder geen rustdag, want een van de mannen die de avond daarvoor naar T. beach was gegaan zei dat ze 3 schildpadden hadden gezien, dus greep ik deze gelegenheid aan om toch nog een encounter met een echte grote schildpad te mogen hebben. T bleek een goede avond te worden, eerst werden we achtervolgd door wilde koeien, of nou ja, we zagen ze niet maar ze waren er wel, Toen we bijna bij het einde van het strand waren (heenweg nog) kwamen we langs een nest wat net aan het uitkomen was. We zagen letterlijk de eerste baby over het strand kruipen, onze man nam ons mee naar het nest wat een beetje in de bosjes lag, ik en Lianne stonden daar en de schildpadjes kropen letterlijk over onze schoenen, het leek wel een mierennest. We hebben ze uiteindelijk geteld dat ze over het strand kropen, kwamen op 160, dat benne best een hele boel, maar het was echt heel gaaf. We hadden natuurlijk wel baby's gezien die we opgraafden, maar die zijn wat zwakker er niet zo snel, en deze schatjes race'te gewoon door de bosjes en over het strand. Heel cool. Aan het eind van het strand doe je altijd even uitrusten voordat je aan de (slopende) terugweg begint, beetje kaarten en kletsen. Dus op de terugweg, we waren halverwege,en jaaaaaaaaaaaa, daar was een mama schildpad aan het graven :-) eindelijk. We konden haar nog niet zien, een van de mannen had haar gespot, je wacht dan tot ze haar nest heeft gegraven en haar eieren heeft gelegd voordat je dichterbij kan komen, anders schrikt ze misschien en gaat ze weg zonder haar eieren te hebben gelegd.. Kon een uurtje duren, maar na 5 min hoorde we al een ander ritme in het graven en stierde ze zowat langs ons op weg naar de zee. Blijkbaar was de plek die ze had uitgekozen niet goed voor een nest, of de grond is te hard of te veel wortels. Dus ze had geen nest gelegd, maar we hebben haar wel opgemeten, 94cm bij 82, ze meten alleen het schild, dat is aardig groot aangezien de grootste die ze hebben gehad 97 cm was. Ik mocht het formuliertje invullen, lengte, breedte, soort (hawksbill), de nummers van de labels, welke sector van het strand etc. Ookal heeft ze geen nest gelegd, ik was al heel blij, en heb iig mijn naam op een formuliertje mogen schrijven :-) jeej

Kregen die week ook nog bezoek van mannen uit Fiji, hun kwamen om te kijken of dat ze net zo'n vrijwilligers project op kunnen zetten bij hun. Waren erg aardige gasten, hun hebben helaas geen grote schildpad meer gezien, zijn wel nesten op wezen graven. Ze waren ook van plan om een schildpad te voorzien van een zender, maar blijkbaar waren ze de lijm vergeten, heel apart :-)
Die dinsdag had ik mijn laatste wandeling naar T. beach gemaakt, overdag met de Fiji mannen. Ik zat erbij en keek ernaar en liet hun het zware werk doen, nesten opgraven :-) daar komen ze toch voor!
De woensdag is sportdag op de basisschool, waar bij zouden gaan meedoen en zelf wat spellen spelen. We hadden waterflessen voetbal, kruiwagenrace en three-legged-race voor de kleintjes, en Colin en ik waren teamcaptains van het trefbal team. Was een hele geslaagde dag en erg veel gelachen. De kindjes vonden het fantastisch en waren heel enthousiast en gedreven. Zelfs zo gedreven dat het bijna tot een incident kwam bij trefbal, maar gelukkig hadden Colin en ik dat een beetje kunnen sussen. Ons afscheidsfeest was donderdag, eerst zouden we eten en daarna lekker dansen. Er werden een paar woordjes gezegd, Kalo werd nog emotioneel want dankzij de vrijwilligers die op Moso Island komen kunnen ze zo veel meer, ons geld heeft ze al zo geholpen, dat hij moest wenen omdat hij (en iedereen in het dorp) ons zo dankbaar was. We kregen allemaal een klein cadeautje en zelf ook nog een bedankje gedaan, vond die van mij best goed :-).. Ze hadden zelf een varken geslacht dat we lekker konden op-peuzelen, daarna begon de lokale band te spelen tot rond half twaalf, hebben de hele avond beetje staan swingen en vooral met de kindjes gedanst. De band denkt dat ze elke keer een ander liedje spelen, maar voor ons klinkt het gewoon elke keer als het zelfde liedje, misschiel wel andere tekst, maar hetzelfde deuntje. Maar dit mocht de pret niet drukken.

Dus nu afscheid genomen van Tasiriki, vrijdag ochtend in de boot en werden uitgezwaaid door de meeste mensen uit het dorp. Heb nog geen afscheid genomen van Kalo, want daar ga ik dinsdag (morgen) nog mee lunchen, dan komt hij de nieuwe vrijwilligers ophalen, waarvan ik er al 4 heb ontmoet, die zitten hier in Coconut Palms en heb ik net lekker mee gegeten. Heb al een heleboel mensen hier ontmoet dus ben gelukkig niet in mn uppie. Was vandaag even heerlijk naar de SPA geweest, hihi, heb ik lekker een masage genomen, vond dat ik die wel verdiend had.
Heb nog heel wat internet tijd over en nog een paar dagen hier te gaan, ik laat het even hierbij en hopelijk kan ik van de week nog even een stukje schrijven, krijg een beetje kramp in mn vingers :-)