Down under again

Christchurch: Bieperdepiep... Bieperdepiep... 2.30 uur gaat mijn wekker. Schone tijd! Ik wordt opgehaald door de airportshuttle en op het vliegveld kom ik Lucie weer tegen, want die had stel op sprong nog een vlucht geregeld naar Perth via Melbourne en vertrekt een uurtje later dan ik. We kletsen wat en dan is het tijd om afscheid te nemen. We vragen ons af waarom we er niet op gekomen zijn dat Lucie nog een paar dagen met mij naar Melbourne komt, maar het is al te laat om dat nog te regelen. Jammer! Rond 9.00 uur plaatselijke tijd kom ik in Melbourne aan. Het is hier ook koud (10/15 graden) en groot en druk. Aangekomen in een hostel boek ik 3 nachten, want dat krijg ik de $17 van de airportshuttle weer retour en ik moet toch uitzoeken of ik ergens werk kan vinden. De komende dagen besteed ik veel tijd op het internet en rondjes lopen door de stad. Tussen de bedrijven door bezoek ik nog de bibliotheek annex museum, die werkelijk prachtig is. Na twee dagen gereageerd te hebben op advertenties besluit ik toch maar een c.v. te maken. Ik heb al wel een reactie gekregen op een advertentie die ik zelf heb geplaatst, waarin ik gevraagd heb om boerderij/cattlestation werk, maar besluit daarop maar niet te reageren. Ik citeer hier even de reactie: "I know this is not realy what your looking for, but since you are a strong woman and like horses, I would love you to get into your horsegear and visit me, so we can wrestle together. Ofcourse I will pay you". Nou die zal ik wel ergens onderaan m'n lijstje zetten, als ik nou echt niets kan vinden kan dat altijd nog. Door het internet te surfen heb ik een beetje een idee wat ervoor nodig is om een baan te krijgen op een cattlestation. Jullie moeten je voorstellen: een megagroot gebied ter grootte van Nederland of misschien nog groter met 100.000 koeien (of meer) verspreid door dit gebied van bergen, kloven, bossen en woestijn. Ergens op dat land staat station waar al het personeel woont en werkt. Als de koeien verkocht/gecastreerd/gebrandmerkt/gemerkt of geslacht moeten worden, trekken de jack/jilleroo's er op uit op hun crossmotor/paard/helicopter om de koeien te drijven. Vaak gebeurd het ook dat ze daarvoor weken in de outback moeten kamperen om in dat specifieke gebied de klus te klaren. Er is veel vraag naar jack/jilleroo's of koks die voor het personeel het eten klaarmaken (ontbijt/lunch/diner). Of soms een huishoudhulp/kinderoppas om op het station te werken. Nou jullie weten dat zoiets mij echt mega-super-cool-ge-wel-dig lijkt, dus heb ik mijn C.V. naar alle stations in het land gestuurd. Het maakt me niet uit waar ik heen ga. Als ik deze ervaring mee kan pakken zal ik het zeker niet laten liggen. Nu maar duimen, hopen, bidden en m'n ogen open houden. Eerlijk gezegd weet ik niet wat ik doe als ik niet zoiets kan vinden... want dit is toch wel echt een droom van me en al het andere lijkt erbij te vervagen. Terwijl ik dit schrijf zit ik op Melbourne station te wachten op de trein naar Warrnambool en de grote stad achter me te laten. Ik moet toch wachten op reacties dus kan ik dat net zo goed doen ergens waar het rustiger en mooier is. Ik haat de stad, .. Bah! Eigenlijk heb ik geen idee waar ik heen ga, alleen dat ik richting Adelaide ga. Aangezien de lonely planet van Australie uit m'n backpack is gevallen/gestolen op het vliegveld van Auckland is het moeilijk navigeren. Sorry Paula, ik heb de lonely planet van NZ ook omgeruild voor eentje van centraal Australie in een 2e hands boekhandel. Anders was ik helemaal vleugellam, nu hoef ik maar een klein stukje te reizen voordat ik weer op de kaart sta. Als ik thuis ben koop ik wel nieuwe voor je. Anyway, ik ben maar bij het kaartjesloket gaan vragen waar het leuk was, dus Warrnambool,.. here I come!