Van Fox Glacier naar Wanaka

Fox Glasier 11-6

We willen vandaag weer een aardig stukje tuffen, dus we checken op tijd uit en stappen weer onze stinkende auto in. Als we niet beter hadden geweten zou je vermoeden dat er een lijk in de kofferbak ligt te rotten. De kussens zijn nog steeds nat, er is ook weinig gelegenheid om ze te laten drogen dus zitten wij nog steeds met een stinkbak. Anyway,.. we vervolgen onze weg naar Jackson Bay, want daar willen we graag heen. Onderweg stoppen we op wat vieuwpoints en later zien we een bordje met zeehonden colonie. Nou dat willen wij natuurlijk wel eventjes bekijken, dus slaan we af. De asfaltweg veranderd in een gravelweg die 21 km door het oerwoud heen kronkeld. Eindelijk naderen we het einde en parkeren we op een kleine kampeerplaats. Even verderop staan wat wegwijzers. Jezus!! 4 uur heen en terug lopen naar die zeehonden. Maar goed we zijn er nu en we willen ze toch wel even zien. Blijf aan die billen denken... that's the spirit! De poncho's gaan mee, want tot onze verbazing regent het weer. Eerst volgen we een stuk duinpad dat loopt langs een oude goudvindplaats. De overblijfselen van de machine die ze gebruikten voor het opgraven van het goudrijke zand ligt er nog steeds. Het pad brengt ons naar het strand dat vol ligt met drijfhout, soms zijn het nog complete bomen, het is een heel apart gezicht. Na ongeveer een uur bereiken we het lagoon. We moeten hier omheen lopen en verderop vinden we een brug... nog steeds geen zeehonden... na de brug begint het echte avontuur pas. Het pad is eerst redelijk goed, maar algauw merken we dat je zelfs met lieslaarzen hier niet droog kunt blijven. MAAR... Wij willen de zeehonden zien en denken aan de billen dus zetten stug door. Het paadje bestaat uit steentjes, stenen, rotsen, water en bagger. We trotseren stromende beekjes die over het pad heen lopen, complete rivieren die we moeten oversteken en enkeldiepe plassen. Op een gegeven moment blijf Paula verschrikt stil staan. HIER gaat ik niet overheen hoor! Kitty: ach joh, we zijn nu toch al zeikie. Paula: nee hoor, ik ben alleen nog maar vochtig. Dit was de druppel die de plas deed overlopen voor die kleine, maar de grote... hink stap sprong.. ging er toch overheen. Ze voelt aan haar water dat het nu niet ver meer is. Plassen, modder.. het maakt allemaal niet meer uit. Kitty gaat er niet meer omheen. Sommige mensen zouden het recht door zee noemen, maar voor het gemak kunnen we er recht door plas van maken. Een kwartier later bereikt ze het strand. Haar ogen scannen het zand, zweetpareltjes drippen naar beneden. Waar zitten ze nou?? Verdomme, nergens natuurlijk een zeehond te bekennen. Al dat geklauter en natte sokken (tot aan de liezen) voor Jan met de korte achternaam. In haar geestesoog ziet ze Paula al stressen, roepen, huilen om haar zuster, dus het wordt tijd om terug te gaan. Eenmaal terug in de bush roept ze een paar keer Paulaaaah,...Paulaaaah... Geen gehoor! Ze zal toch niet al terug gegaan zijn? Waar was toch die plas? Oh daar is hij... Paula?....hmmmjah? Wat ben je aan het doen? Paula: nou ik wordt 1 met de natuur en ik lig lekker van het zonnetje te genieten (want die scheen inmiddels). En daar lag ze hoor, heerlijk relaxed op de grond. Zorgen om niets dus. Maar er waren geen wilde beestjes naar haar toe gekomen... Sorry Sneeuwwitje ;-) Dat was dus 2 uur heen, nu weer dezelfde weg terug.. Zucht! Het heeft al met al best een tijdje geduurd voordat we weer bij de auto waren dus besluiten we in Fox Glasier te slapen (een half uur van Franz Jozef vandaan) Onderweg pikken we nog een oude bekende op die ons in ons vorige hostel op een wijntje heeft getrakteerd. Hij nodigd zichzelf uit voor het eten in ruil voor meer wijn. Wij zijn zo gemakkelijk over te halen dus we zeggen ja. Hij leest als dank onze horoscopen, want dat is een hobby van hem. Die van Kitty klopt voor 98%, maar het blijkt dat Paula nog een hoop over zichzelf moet ontdekken. Ze schijnt nogal wat sinistere kanten te hebben hmmm... Terwijl hij vertrekt met z'n date (de gastvrouw met het roze haar) plonzen wij lekker in de jacuzzi. Deze is heerlijk warm en even later worden we vergezeld door 2 Franse jongens en een Amerikaanse meid. En zo is het weer 2 uur verder, want de jongens zijn leuke gesprekspartners. We maken er een late avond van, want we kijken ook nog een film. Om 1.30 kruipen we onder de wol.

Wanaka 12-6

Nou vandaag maar naar Jackson Bay dan. Terwijl we steeds zuidelijker rijden worden de bergen steeds witter. We bereiken de afslag naar Jackson bay, maar eerst moeten we echt even tanken. Volgens een bord is het eerst volgende benzine station op 2.5 km dus we rijden rechtdoor. Na 20 minuten nog steeds geen pomp. Het zeikt nog steeds van de regen dus besluiten we maar door te rijden. We gaan naar Jackson bay voor het mooie uitzicht en in dit weer zien we toch niets. Zo begint de dag met regen, maar tegen de middag rijden we een berg voorbij en ineens is het stralend mooi weer en baden we in de zonneschijn. We doen onze lunch op een picknik plaats in een vallei tussen de bergen. Genieten! het is hier zoooo mooi! We doen weer wat stops hier en daar. We willen overal wel stoppen want alles is even mooi. Rond 15.30 komen we aan in Wanaka. Het dorp wordt omringt door bergen en de meeste hebben witte toppen. We doen boodschappen en lopen even langs het informatie kantoor om te kijken of we hier misschien ook kunnen snowboarden. Helaas.. dat kan nu alleen nog in Queenstown, we zitten net aan het begin van het seizoen en nog niet overal ligt genoeg sneeuw. Dus stellen we dat nog even uit. Wel boeken we een ochtend paardrijden door de Nieuw-Zeelandse alphen, want dat wil Kitty graag. Terug in het hostel hebben we lekker een wijntje met knoflookbrood en daarna spaghetti. Jamm! S'ochtends lekker op tijd ons nest uit, want we moeten om 9.45 uur bij de paardjes zijn. We zijn er ruimschoots op tijd. De paarden zijn echte rauwdouwers, geschikt voor het harde buitenleven en hebben een rustig karakter. De rit is prachtig en we lopen zelfs een stukje door de sneeuw. We wisselen stap en draf telkens af en wij dames draaien er onze hand niet meer voor om. Na een uurtje ofzo mogen we ook door de velden galopperen en ook dat is ge-wel-dig! We hebben een klein groepje, 2 begeleiders, 2 toeristen en ons. Het gaat onze mannelijke metgezel iets minder goed af. Hij is een beginner (zoals wij ook ooit waren) en bij de 3e galop valt hij van z'n knol. Maar hij niet alleen, ook 1 van de begeleidsters is eraf geduveld. Gelukkig mankeren ze niets en kunnen we onze wegvervolgen. Dit was wederom een ervaring om niet te vergeten. Zelfs Paula die eigenlijk niet meewilde (maar door mij gedwongen werd) heeft het super naar haar zin gehad. De foto's liegen er ook deze keer niet om. Maar dat is nog niet het einde van onze actieve activiteiten vandaag, want we gaan ook nog mountainbiken. We doen een mooie route langs lake Wanaka, subliem! Zeer mooie uitzichten hier in Wanaka, echt super! Als we ergens anders zouden moeten wonen dan zou het best eens hier kunnen zijn. We hebben niet heel het meer rondgetourd, onze billetjes deden een beetje zeer. Misschien iets voor de volgende keer ;-)