Does life get any better? Wwoof 2nd

Het is weer werktijd geblazen. Wij gaan WWOOF-en. Terwijl we staan te wachten op ons ophaalpunt staan we te geinen over hoe onze nieuwe host zal zijn. En of tie ons (net als Ted) met een oude rammelbak zal ophalen. In de verte horen we het gegier van een omgebouwde Mazda.. Zo eentje waar jonge gasten mee over straat gaan.. Paula ziet een kale vent (hij is kaal, want dat weten we van zijn wwoof profielfoto) achter het stuur zitten. De voorbumper ligt eraf en de ooit groene auto is overgespoten in een stoere mat paarse teint.
Nee he!... een onbehaaglijk gevoel bekruipt onze nekkies, de haren gaan rechtop staan.. dit is toch niet onze gastheer hopen we?? Ja hoor, shit hij doet een U-ie en stopt voor onze opgehaalde neusjes.. Heeeey Kitty and Polla??? Jep dat zijn wij. Hij stelt zich voor als Derek en we proppen ons in zijn super verlaagde Mazda. Bij elk hobbeltje stoot Kitty d'r kop aan het dak omdat ze achterin zit en met scherpe bochten naar links sleept het achterwiel aan de wielkast, wat een luid gepiep veroorzaakt. Nou dat beloofd wat?!? Al snel werd duidelijk dat de auto van zijn zoon was, want zijn telg had zijn eigen truck geleend, pff, gelukkig.
Aangekomen op de boerderij blijkt het toch een heel aardig optrekje, enorme huiskamer, lounge met open haard, 5 slaapkamers, onze eigen badkamer met jacuzzi :-D. Natuurlijk is het wel een rommeltje want het is weer een man alleen. Nou daar weten wij wel raad mee! Derek werkt van ma t/m vrij dus wij zijn home alone. We houden ons bezig met opruimen, stofzuigen en koken en wanneer hij thuiskomt worden we de hemel in geprezen. Hij had ons helemaal geen taken gegeven, maar wij hebben ons eigen initiatief getoond en dat mocht er wezen. Het eindresultaat was verbluffend.
Onze gastheer is in werkelijkheid een hele toffe peer. 1 jaar geleden gescheiden, 4 kids 18 t/m 24 jaar. Allemaal uitwonend. Hij is een grappig en interessant kereltje die zich vooral niet echt druk maakt. Wat ook zijn motto is: don't panic, no worries. Nou dat doen we dan ook maar niet.
Kitty heeft nog geprobeerd het paard te poetsen en haar natural horsemanship te tonen, maar de buurman besloot met zijn pistooltje te gaan rond schieten en toen werd Spikey een beetje nerveus.. Voordat Kitty voor dr kanis geschopt kon worden het paard maarlaten rennen (wat hij ook 3 uur heeft volgehouden). En wachten tot Derek thuis komt om hem weer te vangen, want hij moest zijn dekentje weer om :-s. Dit paard is erg jong (6) en fris want hij wordt bijna niet meer gereden. Neh, dat is toch wel een beetje te wild voor Kitty.
Na al ons harde werk vind Derek dat we een dagje vrij hebben verdiend. We krijgen het barrel van een Mazda mee en worden naar Rotoura information centre gestuurd waar zijn neefje werkt en we wellicht nog een beetje korting zullen krijgen. Helaas is Adam met lunch. Op eigen kracht kaartjes voor een schapenshow en een gondel aangeschaft. Ook nog het museum bezocht. Het museum is een oud badhuis. Vanwege de vulkanische activiteit hier in dit gebied bestaat het water uit de grond voor een groot gedeelte uit fosfor en dat moet goed zijn voor ons gestel. Een aantal baden zijn bewaard gebleven en het museum is vol met plaatstelijke geschiedinis. Over de vulkaanuitbarsting in 1980, de Maori's en de 2e wereld oorlog. Best interessant allemaal, ondanks dat de menselijke beschaving hier maar 300 jaar terug gaat.
De schapenshow was ook best leuk om te zien. Je moet je voorstellen 18 schapen op het podium, uitleg waar ze vandaan komen (Texel zit er ook bij.. Gooo Holland) er worden wat kunstjes met honden gedaan, Paula mag op het podium om een 3 dagen oud lammetje te slachten.. uhhh, de fles geven bedoelen we (haha jullie schrokken toch niet).. Al met al vermakelijk maar niet echt onwijs boeiend.
Terug bij de auto.. SHIT.. Lichten staan nog aan! Grr.. stom zeg.. Auto doet natuurlijk niks meer. Gelukkig kan het personeel ons helpen en met 10 minuten zijn we weer mobiel. Het is te laat om nog naar de Gondel te gaan dus die bewaren we.
Onze gastheer heeft misschien nog een auto voor weinig, zou wel heel mooi zijn. Bus is net zo duur of duurder. Zondag komt zn mate met de auto en dan zullen we wel zien of het wat is. Het weekend zat het huis vol met schorrie morrie. Zijn 2 zoons + vrienden en vriendinnetje kwamen allemaal langs en bleven ook allemaal slapen. De jongste zoon, een 18 jarige, stinkende wildebras met borstelige hoogblonde wenkbrauwen. Als het niet voor de odeur was geweest, zou je hem woest aantrekkelijk kunnen noemen, zou ons zaterdagochtend vroeg (06.15) mee uit jagen nemen om Possums of wilde varkens af te knallen. Dat leek ons natuurlijk wel heel cool... Maar rond de klok van 10 ontwaakte we gewoon in ons bedje en zonder varken. Het stinkdier had blijkbaar geen zin om te gaan jagen (de zoon niet het varken), hij bleef liever bij zijn vriendinnetje in bed dan uit jagen te gaan met 2 oude bessies. Wij snappen dat niet hoor.
Zondag kwam z'n maat Robbo met onze bolide. Hij hoeft er niets voor te hebben, maar er moeten wel wat dingen gemaakt worden voor de keuring. Kostenplaatje plus minus $550. Nou dat is peanuts. Hopelijk kunnen we hem dan ook weer met wat winst verkopen. En dit alles regeld Derek en hij is er een aardige tijd mee bezig. Echt super, daan kunnen wij beknepen Hollanders nog wat van leren. Maar goed wij verdienen het ook :-) zoals Derek zegt: you guys are my extended family. Zijn zoon zal rond Kerst studeren in Londen en wellicht vereerd Derek ons thuisfront met een bezoekje. We kennen ondertussen zijn hele familie, werden ook uitgenodigd bij zijn zus te gaan eten vanwege de verjaardag van zijn moeder. Dus wij mochten mee en het was een hele gezellige avond met alle neven en nichten, tantes, moeders en kleindochters. Echt best wel heel erg leuk.
Dinsdag worden we uitgebreid met nog 2 WWOOFers, Mamuru (Japan) en Tim (duits). Allebei aardige jongens alleen de Japanner is wat lastig te verstaan. Woensdag verassen we de hele clan met een overheerlijk kaasplankje en de bijbehorende flessen wijn. Het word een gezellige afsluiter. We zullen Derek en zijn lieve Stafford Stash (die elke avond tussen ons in sliep.. ja de hond) erg gaan missen. We vertrekken op donderdag (3 juni), nog even met de Boss gelunched, laatste papierwinkel en betaling geregeld en off we go. De 6 uur durende rit naar Wellington.