Bedankt!!

Oma van der Leede, Piet-Dean-Tara, Arno & Ilse, Ingeborg,Hans & Kids, Mams & Paps en schoonmamma Riet. POST wat leuk! Heel erg bedankt allemaal, ik waardeer het zeer. Jullie zullen je wel afgevraagd hebben waar blijft ze nou met haar verhalen? De waarheid is dat ik het telkens blijf uitstellen, elke keer met een ander smoesje. Zo heb ik bijvoorbeeld pech met m'n cardreader, dat rot ding doet het niet meer en ik kan dus ook geen foto's op de site zetten, behalve wat van Chelse's foto's en had ik Oma een brief terug gestuurd en wilde ik niet dat ze het verhaal eerder op internet zou lezen voordat ze m'n brief van 6 kantjes had gekregen. Anders had ik daar voor niets op zitten zweten. Maar nu heb ik van het thuisfront vernomen dat dat is aangekomen dus rest mij nu geen verdere smoes meer om het uit te stellen. Aan de bak dus! En er is nogal wat gebeurd dus hier komt tie dan... Een aantal weken!! geleden was Chelse midden op de dag haar bed in gedoken omdat ze last had van behoorlijke hoofdpijn en ik stond "lekker" de afwas te doen en te genieten van de muziek die uit m'n mp3 tetterde toen ze ineens de keuken binnenstormde en iets zei wat ik natuurlijk niet hoorde, maar het moest wel belangrijks zijn, want anders kom je je er bed niet voor uit. Hup jas aan, rubberen kaplaarzen aangeschoten en begeef me naar buiten waar we de honden in gevecht aantreffen met de varkentjes. De arme drommels! Na de honden weer opgesloten te hebben in hun kennel (waar ze uit ontsnapt waren) begeleiden we de varkens terug naar hun hok (waar ze uit ontsnapt waren). Arnold (het mannetje) is gewond met een snee in z'n ballen en een manke poot. We moeten de honden misschien geen bacon meer voeren?? Omdat het al zo lang geleden is kan ik jullie vertellen dat het weer helemaal goed is gekomen met Arnold! We hebben het hok aangepast en ze kunnen er nu niet meer uit. De varkens zijn daarna nog wel ziek geweest en konden ze een tijd niet meer lopen en wilde ze niet eten e.d., maar ook dat is goed gekomen. Arnold de geile rakker heeft de liefde bedreven met 1 van z'n meissies en als het goed is hebben we in december biggetjes... LEUK! Vanwege dit drama hebben ze besloten dat er 2 puppies weg moeten en die zijn inmiddels ook verkocht. Ze gaan beide naar een leuk jong stel met een zooitje kinderen en ook een boerderij, dus dat is wel zo leuk voor ze. Een dag voordat ze opgehaald zouden worden zijn we ineens moederhond (Ricky) en puppie (Jellybean) kwijt. Ze zijn pleitte rond 9 uur in de ochtend en tegen de avond zijn ze nog steeds niet terug. We worden nu wel een beetje ongerust. Als we s'ochtends wakker worden zijn ze nog niet terug en nu is ook tante Gemma weg. Ik begin maar vast aan m'n ronde om het drinkwater aan te vullen overal en wie zie ik daar de oprit oprennen... Ricky, Jellybean en Gemma. Ik geloof serieus dat Gemma de andere twee donderstenen is gaan zoeken en ze weer veilig thuis heeft gebracht. Ricky ligt nu voortaan aan de ketting als er niemand buiten is en dat gaat goed. Niemand peert hem meer gelukkig! Een interessant verhaal heb ik nog betreffende de koeien. Het was op een dag dat er een meisje kwam kijken naar wat paarden dat we een koe in bevalling ontdekten. We renden er naar toe, maar kwamen al snel tot de ontdekking dat het kalfje al dood was. Hij stak er met kop en pootjes uit en blijkbaar zat hij al een tijdje in deze positie en daarom gestikt. We moesten met de middelen die we hadden (2 longeertouwen en spierkracht) de koe vangen, want die ging er vandoor, zodra ze ons in't zicht kreeg. Ik werd nog de lucht ingeslingert toen de koe me in een aanval op de hoorns nam (gelukkig geen hoorns, maar het klonkt wel leuk). Gelukkig landde ik weer op beide benen. Het is ons uiteindelijk gelukt om de koe te laten struikelen en haar poten vast te binden. Shane zat op de nek, terwijl Chelse en ik het kalf eruit probeerden te trekken. Nou dat viel nog niet mee! Shane en ik gewisseld van plaats en na een minuut of 20 kwam het kalf er dan uiteindelijk uit. De hele actie heeft wel zo'n 2 uur geduurd. Het meisje moest maar een andere keer terug komen haha. We hebben inmiddels 3 paarden verkocht, waaronder die van "mij". Ik moest wel een klein traantje wegpinken toen Cashey werd weg gebracht. Ik heb de mensen ontmoet die hem hebben gekocht en ze lijken mij heel aardig dus dat geeft wel een goed gevoel. Een ander paard wat we verkocht hebben heeft de nieuwe eigenaresse van z'n rug gebokt (wat ik hem niet kwalijk nam, want dat mens kon voor geen meter rijden) en ze ligt nu in het ziekenhuis voor een knie operatie... Oeps! Dus hem zien we binnenkort weer terug op de boerderie. Verder ben ik nog mee geweest om wat paarden op te halen, we hebben in totaal wel weer zo'n 10 nieuwe paarden erbij... gratis en voor niets. We vertrokken laat in de middag naar Shane's huis, waar ik dan ook slaap (gelukkig geen badkamers schoonmaken deze keer). S'ochtens vertrokken naar een "tussenstation" waar hij af en toe een paard parkeert, omdat het dichter bij zijn huis is. Daar een paard opgehaald en verderop de weg een "mate" met een grote trailer ontmoet die ons volgde naar een andere familie die 2 joekels van paarden voor ons had. De "mate" had al een paard in z'n trailer die eerder afgezet moest worden, dus die werd aan mij overgeleverd... slik... ja hoor, ik hou hem wel even vast! De reden dat die vent er was, was omdat de twee joekels moeilijk in te laden waren. Jullie zullen vast begrijpen dat "mijn" paard ook behoorlijk zin had om mee te rennen toen 1 van de joekels een rondje terrein kroste. Maar gelukkig heb ik goed opgelet en wist ik wat te doen toen het jonge racepaard een beetje onrustig werd. Uiteindelijk allemaal goed gegaan. Ik was wel een beetje bang, maar heb mezelf weer overwonnen. I know that I can do it! Bij terugkomst had ik alvast mijn rugtas onder de carport gezet en Shane was er leuk overheen gereden... Wonder boven wonder,.. mp3, fotocamera ONGESCHONDEN... Sigaretten hadden wat schade en m'n brillenkoker is uit z'n voegen, maar gelukkig is m'n Guess nog heel. Goeie koker! En nu nog iets heeeeeeeel ranzigs... en dan kap ik, want het verhaal wordt een beetje lang. Het was een redelijk zonnige ochtend en het zonnetje speelde over m'n gezichtje, dus ik was tussen slapen en ontwaken in toen er ineens iets op m'n mond viel. (Gelukkig niet IN m'n mond) De gewoonlijke reactie voltrok zich en ik zocht geschrokken in m'n bed wat het was dat op m'n mond was gevallen. En wat kringelde daar naast m'n kussen...? Een made... GATVERDAMME wat GOOR! Nu was ik natuurlijk gelijk goed wakker. Ik heb geen idee waar hij vandaan is gekomen, maar het moet wel uit een ienieminie scheurtje uit het plafond zijn, dus dat heb ik gelijk dichtgekit. Wil ik gisteren naar bed gaan zie ik ineens allemaal rode stipjes hier en daar in de vloerbedekking. Blijken het mades te zijn die bijna op (ont)poppen staan. Jekkes! Ik heb er zo'n 10 gevonden en reken maar dat ik elke vierkante centimeter van dat tapijt in de gaten blijf houden. Als ik er nog meer vind is het over met die kamer, dan verhuis ik naar een ander deel van het huis!